Recensie
Ongeveer tweeëneenhalf jaar na Inked In Blood, verrast het Amerikaanse Obituary ons met een nieuwe, inmiddels tiende plaat die voor de overzichtelijkheid Obituary is gedoopt. Natuurlijk verrast Obituary niet echt. Dat heeft de band eigenlijk maar eenmaal gedaan en dat was ten tijde van debuut Slowly We Rot in 1989. Toch wekt een nieuwe plaat van Obituary altijd mijn nieuwsgierigheid omdat de band de inmiddels eminente belichaming is van lompe, logge old school death metal. De nieuwe Obituary klinkt op het eerste gehoor gewoon weer erg lekker, overzichtelijk, organisch en krachtig. Tevens lijkt de afwisseling in riffs, gitaarsolo’s en vertraagde tempowisselingen iets toegenomen. Die toename is echter heel goed geproportioneerd, want Obituary heeft natuurlijk ook gewoon een reputatie hoog te houden. Op Obituary doet de band dat met de van hen (over)bekende vasthoudendheid en verve.