De nieuwe gitaarhype uit Engeland luistert naar de naam Shame. De groep jeugdvrienden besloot vier zomers geleden muziek te gaan maken in de repetitieruimte van Fat White Family, dat andere illustere genootschap uit het zuiden van Londen. De tien songs die het vijftal nu aan de dag legt zijn niet allemaal even nieuw; zo verschenen The Lick en Gold Hole eerder als dubbele single. Het zijn logischerwijs de nummers die het meest in het verlengde liggen van de donkere rootsrock van hun leermeesters. Voor het overige lijkt het aplomb waarmee de groep nu de wereld in wordt geschoten vooral een manier om Shame in de markt te zetten als Britse evenknie van Protomartyr. Niet onterecht, want de drietrapsraket waarmee Songs Of Praise opent – het sterkste deel van de plaat - grossiert inderdaad wel degelijk in dreigende gitaren en monotone tekstuele desillusies. Prima nieuw lid van de postpunkclub.
