MCCARTNEY, PAUL

Het eerste wat bij mij opkwam was ‘alweer een verzamelaar…’ Toch is dit een verkeerde veronderstelling; we zijn de afgelopen jaren verblijdt met een aantal deluxe uitgaves, maar qua verzamelaars is McCartney helemaal niet zo’n melkkoe: slecht drie, met Wingsspan uit 2001 als laatste. Vijftien jaar dus alweer… Tijd voor een nieuw setje dus dat, verpakt met een fraai McCartneyportret, geheel volgens het tijdsbeeld in allerlei configuraties beschikbaar gesteld wordt. De 4cd-versie is hiervan de meest uitgebreide en hier valt natuurlijk genoeg te genieten, tenslotte heeft McCartney een enorme output met hoogwaardig materiaal gehad. De ene klassieker na de andere komt voorbij: van Maybe I’m Amazed en Jet via Flaming Pie, Jenny Wren en Dance Tonight naar Save Us en My Valentine van de laatste platen met daarnaast obscuurder materiaal als Sing The Changes van zijn Fireman sideproject of het recente Hope For The Future. Zoals gebruikelijk bij dit soort projecten is er natuurlijk ook kritiek op de inhoud. Niet alleen missen er singles, maar het ontbreken van materiaal van Flowers In The Dirt, het aankomende onderwerp in zijn archivereeks, lijkt ingegeven te zijn door andere redenen dan kwalitatieve, tenslotte hoort het bij de toppers in de Maccacanon. Er zullen echter altijd zaken ontbreken en persoonlijke favorieten missen, maar ook zonder deze nummers is Pure McCartney een groot genot om te beluisteren en daarmee een fraaie en welkome compilatie.