Recensie
De scheiding binnen de death metal tussen enerzijds de furieuze oldschool stijl en anderzijds de moderne, experimentele variant wordt steeds groter. Het uit Andorra afkomstige Persefone valt duidelijk in de tweede categorie en voegt daar bovendien nog een ferme schep progressieve metal aan toe. En dan niet op de manier zoals Chuck Schuldiner dat deed op de latere albums van Death of de retroprog-benadering van Opeth, maar progressief in de stijl van bijvoorbeeld Dream Theater, Riverside en aanverwanten. De verwachtingen waren hoog gespannen sinds het lovend ontvangen Spiritual Migration uit 2013 en deze worden met met dit vijfde album moeiteloos ingelost. De groep heeft een knap evenwicht gevonden tussen technische krachtpatserij en soepele melodieën en verpakt dit in dynamische, songgerichte structuren. Een grote smaakmaker zijn ook de fraai ingezette synths en keyboards die de songs atmosferisch inkleuren. Deze synergie van stijlen en sferen tilt Aathma naar een hoog niveau.
