Olafur Arnalds debuteerde tien jaar geleden met Eulogy For Evolution en creëerde daarop een neo-klassieke mix van elektronica, loops, piano en strijkers. Op deze 2017-editie, een remaster, is de sfeer even intiem en minimalistisch als tien jaar eerder. Opmerkelijk eigentijds, maar iets voller en meer omvattend. Klein, fragiel en emotioneel. De bizarre metal-climax op afsluiter 3704 / 3837 daargelaten. Geen woorden, maar cijfers. Arnalds scoort, ook nu weer, een ruime voldoende.
