Franz Schubert valt gelijk als koorknaap op. Hij kan niet alleen prachtig zingen, maar ook uitstekend musiceren en componeren. In zijn eerste symfonieën – die Schubert 200 jaar geleden schreef – laat hij zien dat Beethoven zijn ijkpunt is. Op diverse punten knipoogt hij naar zijn stadgenoot, die hij vermoedelijk nooit heeft ontmoet. Philippe Herreweghe zorgt met deFilharmonie voor een prachtige transparante uitvoering van de eerste, derde en vierde Symfonie. Hoe jeugdig Schubert ook was, op zijn negentiende had hij in vier symfonieën al bewezen dat hij een perfecte balans vindt tussen imitatie en originaliteit. Beethoven zijn grote voorbeeld moest op die leeftijd nog aan zijn Eerste symfonie beginnen.
Schubert: Symphonies Nos. 1, 3 & 4
Schubert:
Symphony No. 1 in D major, D82
Symphony No. 3 in D major, D200
Symphony No. 4 in C minor, D417 'Tragic'
Royal Flemish Philharmonic, Philippe Herreweghe
Although Franz Schubert’s earliest symphonies are sometimes considered youthful works of a composer still learning his trade, they nonetheless attest to a genius of symphonic construction such as few musicians could boast at, respectively, 16 (Symphony No. 1), 18 (Symphony No. 3) or 19 years of age (Symphony No. 4).
Despite these promising beginnings, Schubert would be only sporadically published during his lifetime – approximately one tenth of his total output and primarily his lieder –, and his symphonic works would not be printed until sixty years after his death.
Here, Philippe Herreweghe and the Royal Flemish Philharmonic pay a superb tribute to these works of the composer that are less well known and rarely recorded, in interpretations of refinement, precision and sensitivity.
