Ze zijn er nog. Liftend door de USA, met een John Steinbeck roman in de achterzak en een liedje van Bob Dylan neuriënd. Korey Dane, met zowel Japans als Cherokee bloed in de aderen is er zo één. Pendelend tussen zijn moeder in LA en zijn vader in de woestijn rond Joshua Tree schreef hij de prachtige songs van Youngblood. Country, met name door de bijna altijd aanwezige pedal steel, maar wel met mooie accenten van een mooie scheurende leadgitaar. Vaak melancholiek, zoals in het trieste Heaven Won’t Let Me In, soms up-tempo zoals in Louisiana Sundance, een song die klinkt als geschreven door het country broertje van Tom Petty. Zijn mooie net-niet-rauwe stem klinkt geloofwaardig en door het leven getekend, ondanks zijn 25 lentes. Muziek van de oude stempel ? Zeker! Maar zelden nog zo tijdloos en mooi gebracht. Een zeer opmerkelijk debuut, niet missen!