KNOX, WILL

Ogen dicht en luisteren. Trouwens, als je stil staat bij deze plaat gaan je ogen vanzelf dicht. En niet omdat het saai is wat je hoort. Integendeel. Vanaf de eerste track is het raak. Een stem die je raakt, speelse melodieën die je nieuwsgierig maken en strijker-arrangementen die je af en toe naar de keel grijpen. De plaat lijkt heel erg persoonlijk, alsof iemand je in zijn dagboek laat lezen. De plaat is als een persoonlijk gesprek met jou als luisteraar. En ook nog zo mooi kunnen zingen. Het is moeilijk objectief te blijven als je zo geraakt wordt door een plaat. Ik ging bijna rondvragen of het aan mij lag. The River Ink is werkelijk een prachtige plaat. Knox kan wat mij betreft zo in het rijtje Drake, Rice. Kan die volgende plaat alvast komen?