HEALEY, JEFF

Jeff Healey zou dit voorjaar vijftig jaar zijn geworden als kanker zijn leven in 2008 niet had beëindigd. De Canadees begon zijn veel te korte leven met deze ziekte die hem zeer jonge leeftijd het zicht ontnam. Later vormde deze beperking voor zijn gitaarkunsten echter geen enkele beperking. Hij nam het ding simpelweg op zijn schoot en ontwikkelde zo een geheel eigen stijl. Hem zien en horen spelen was een reusachtig spektakel.
Na zijn dood is er een enorme stroom postume platen met vooral live-opnamen op gang gekomen van dikwijls grote kwaliteit. Maar nu is er ineens een ‘lost album’. Twaalf stuk voor stuk prachtige stukken staan erop die nog niet eerder zijn verschenen. Waar de leden van de Jeff Healey Estate deze pareltjes vandaan hebben gehaald, wanneer ze zijn opgenomen, hoe ze zo lang ‘lost’ kunnen zijn geweest en andere relevante informatie ontbreekt op het moment van schrijven. Maar de nieuwsgierigheid hiernaar verdampt direct al bij de verbluffende opener Daze Of The Night. De luisteraar weet dan al dat hij goud in zijn speler heeft gestopt. Sterker nog, Heal My Soul is simpelweg het beste album van Healey. Met veel krachtige zang, spectaculair gitaarspel met een Hendrix-keurmerk en ook een fraaie akoestische ballad, één van zijn handelsmerken, ontbreekt niet. De cover van Richard Thompson’s I Misunderstood is eveneens geslaagd. Als de laatste tonen van afsluiter It’s The Last Time wegsterven, komt toch de vraag weer boven: hoe bestaat het toch dat zo lang na de dood van een artiest een meesterwerk als dit naar boven kan komen drijven?