HARMAN, JO

Op een zondagochtend vorig jaar liet VPRO's Vrije Geluiden ons kennismaken met het nogal imposante geluid van Jo Harman, zowel uitbundig als intiem. Kippenvel! Haar Britse landgenoten waardeerden dit in 2014 al met een British Blues Award voor beste vrouw, ondersteund door Harmans tweede (studio)album Dirt On My Tongue, dat haar live-reputatie als opener voor The Cranberries en The Average White Band definitief bevestigde. Als een soort Chi Coltrane die Leon Russell en Joe Cocker's The Mad Dogs And English Man dirigeert ontroert Harman met veelal zelfgeschreven materiaal. In een Nijmeegse kapel waagde Harman zich aan Bobby Blands Ain't No Love (In The Heart Of The City) maar ook aan Dylans Forever Young (in de versie van Joan Baez) en de spiritual Oh Freedom. Naar People We Become werd internationaal reikhalzend uitgezien. Michael McDonald leent zijn beroemde tweede stem op When We Were Young! Powerhouse, passion & play, lazen wij. Touché! Ribs & Blues in Raalte, leest u mee?