Recensie
Sixto Diaz Rodriguez is een uit Mexicaanse ouders geboren singer songwriter die aan het einde van de zestiger jaren actief was in de Detroitse muziekscene. Nu was het vooral hard wat daar de klok sloeg (Stooges, MC5, Ashbury Dukes) en Rodriguez was dan ook een vreemde eend in de bijt, die tot de dag van vandaag een obscure status geniet. Hij schrijft typische protestsongs in de lijn van Bob Dylan - een vergelijking ligt snel voor de hand - doch voegt hij genoeg eigens toe. Gekoppeld aan producer Mike Theodore en gitarist Dennis Coffey (beide tevens goed voor de arrangementen) maakte hij psychedelische folk die opvalt door erg sterke teksten en een aangezet gitaargeluid. Zijn klassieke Spaanse gitaar wordt elektrisch doorversterkt en geeft de muziek extra felheid. Rodriguez spuugt zijn gal en weet ook te ontroeren in bijvoorbeeld Janis. Cold Fact uit 1970 is het eerste album dat hij maakte na een serie mislukkingen en het geldt nu als een classic in het genre. Prachtig heruitgegeven met een informatieve tekst is het dan een terechte heruitgave.
