Recensie
Toen Tuareg-gitarist Bombino drie jaar geleden internationaal bekend werd, had hij al een heel leven achter zich. Voor je leven moeten vluchten, je instrument verboden zien worden omdat het een symbool van opstand zou zijn, het zal je maar overkomen. Niet voor niets stelt Bombino vaak politieke zaken aan de orde in zijn muziek- al verstaan de meesten van ons weinig van de Tamasheq taal. Die plaat van drie jaar terug was geproduceerd door The Black Keys’ Dan Auerbach, die volgens sommigen te veel Westerse invloeden ingebracht had. Opvolger Azel is geproduceerd door David Longstreth (Dirty Projectors), die Bombino en consorten meer hun eigen gang liet gaan. Het resultaat is een spannende plaat, waarbij allereerst opvalt dat het virtuoze elektrische gitaarwerk van Bombino ruiger en harder is dan voorheen. Bij wijze van contrast zorgen een viertal akoestische nummers voor lucht in de plaat. Het resultaat is een hypnotiserend geheel, waarop woestijnrock en blues elkaar weten te vinden alsof ze voor elkaar gemaakt zijn. Welke invloeden en geluiden de bovenhand hebben doet dan niet meer ter zake, als het zulke boeiende muziek oplevert.