PARADISE LOST

Paradise Lost heeft haar 14de studioplaat vernoemd naar Medusa, de Griekse Gorgon met een pruik van slangen en een blik die iedereen die zij ermee vangt, in steen verandert. Dat donkere gegeven trekt de Britse doom metal band door in de muziek die inktzwart aftrapt met het bijna negen minuten klokkende Fearless Sky; een hymne waarin de zinloosheid van het bestaan treffend en met statige pas muzikale vorm krijgt en Nick Holmes ouderwets grunt. De eerste vier nummers van Medusa doen sowieso qua klank en kleur herinneren aan de meedogenloze beginperiode van Paradise Lost. Pas bij het heerlijke titelnummer verschijnt de scherpe en melancholische gitaarriff van Gregor Mackintosh die de Britten iconisch en legendarisch maakte. De vorige plaat The Plaque Within kondigde al een voorzichtige terugkeer aan naar het zwaardere en grovere verleden, Medusa is de definitieve terugkeer naar de plaats waar de fans Paradise Lost het liefst zien: bovenop de zwarte doommetalberg.