In het jaar dat De Jeugd Van Tegenwoordig hun tienjarig bestaan groots heeft gevierd met 2 uitverkochte concerten in de HMH, Pinkpop, Lowlands en een heus koffietafelboek, komt het Amsterdamse viertal ook nog eens doodleuk met een gloednieuw album op de proppen. Manon, het album, werd vooraf gegaan door Manon, de even catchy als ongrijpbare single, terwijl nu blijkt dat niet alleen dat nummer, maar hun vijfde album één grote ode is aan het prachtigste geslacht. Natuurlijk doet De Jeugd Van Tegenwoordig dat volwassen en beleefd, maar ook roekeloos en futuristisch. Er wordt gestunt, gestreeld, genomen en gegeven, uiteraard wederom rijkelijk en exclusief gearrangeerd door het fenomeen Bas Bron. Er wordt meer gezongen dan ooit, niet alleen Vjèze Fur, maar ook Willie Wartaal en Faberyayo laten zich van een tot nu toe onbekende kant horen. De grens richting muzak wordt bijna overschreden in Lente In Bed, maar gelukkig valt er ook veel te genieten in Zakmuitdeheup, Straatmeermin en Broertje Ik Heb Je. Hier is de combinatie van hedendaagse r&b met jaren 80 synthpop goud. Nieuw is Futurophobia, een nummer met een boodschap, zonder dubbele bodem. Uniek in hun catalogus. Het album wordt afgesloten met Ze Kan Me Wel Schieten, een heus drieluik, waarin de heren bewijzen zich ook muzikaal nog altijd te ontwikkelen. We kunnen niet zeggen dat De Jeugd Van Tegenwoordig nu volwassen is, maar de puberteit ligt achter ze.
1. Manon
2. Lente In Bed
3. Zakmuitdeheup
4. BPM69
5. Stuntro
6. Neonlichten In De Regen
7. Futurophobia
8. Ik Was Een Klootzak
9. Straatmeermin
10. Broertje Ik Heb Je
11. Ze Kan Me Wel Schieten Part 1
12. Ze Kan Me Wel Schieten Part 2 & 3
