WHITESNAKE

Volgens eigen zeggen, ligt de oorsprong van The Purple Album in het verscheiden van Jon Lord. Coverdale en Ritchie Blackmore hadden contact over een potentieel Deep Purple Mark III-achtig project. Uiteindelijk wilde Blackmore toch niet, maar is Coverdale onder de Whitesnake-vlag doorgegaan. The Purple Album bevat een aantal herbewerkingen van Deep Purple-klassiekers uit de Coverdale/Hughes-jaren. Gewaagd? Jazeker, maar het geheel werkt wel degelijk bijzonder goed! Hadden de originele versies een redelijk sober jaren-zeventig karakter, met nieuweling Joel Hoekstra, als opvolger van Doug Aldridge, zijn de nieuwe versies vol en moddervet. Hierdoor worden de nummers geen karikaturen maar krijgen een geheel nieuw leven in de dikke Whitesnake-saus. Natuurlijk vinden we Burn en Stormbringer terug, maar ook The Gypsy, Soldier Of Fortune, Love Child en Mistreated. Op het oog een vreemde eend is Holy Man, een nummer dat echt geassocieerd wordt met de hier (helaas) afwezige Glenn Hughes. Het werkt echter zeker, net als het in een ander arrangement gebakken Might Just Take Your Life. Dertien, op de luxe versie zelfs vijftien, vette tracks waarvan in eerste instantie misschien gedacht zal worden hoe Coverdale het in zijn hoofd kan halen, maar waarvan in de praktijk blijkt dat juist door de durf in uitvoering en arrangementen het fantastisch werkt. De uitvoeringen op The Purple Album kunnen daarmee dan ook prima bestaan naast de fraaie originele varianten. Het bewijst opnieuw dat niet alleen Purple II legendarisch is, maar zeker ook de Mark III-incarnatie. Het bewijs is opnieuw geleverd. Ik sluit me dan ook volmondig bij Coverdale aan: de cirkel is rond!