Overrompelen met een plaat. DJ Shadow flikt dat met Our Pathetic Age, zijn zesde in 23 jaar. De Amerikaanse turntablist, producer en bespeler van synthesizers, keyboards en sampler heeft voor wat hij allemaal aan ons kwijt wil aan één schijf niet genoeg want Our Pathetic Age is een dubbelaar. Het eerste deel bestaat voornamelijk uit instrumentale muziek en op deel twee is het woord aan rappers. DJ Shadow, de artiestennaam van Josh Davis, laat onder anderen Nas, Ghostface Killah, Stro, De La Soul, Lateef en Run The Jewels opdraven. Geen van allen maakt zich er gemakkelijk van af. Allen wedijveren in bevlogenheid en komen met prachtige, inhoudelijke poëzie. Soms genadeloos in hun analyses, soms slechts observerend, soms pur sang woordkunstenaars, Op Our Pathetic Age zeggen muziek en woorden meer dan beelden. Het onbeschaamd pretentieuze project laat zich beluisteren als een jaaroverzicht. Muziek bij een jaar met groeiende spanning tussen bevolkingsgroepen, geopolitiek narigheid, klimaatstress, verlies aan vertrouwen in overheidsinstanties maar ook met mooie en hoopgevende dingen. Zoals muziek. Zelf zegt DJ Shadow dat hij als het ware de thermometer in onze samenleving heeft gestoken en dat wat hij ervan af las op plaat heeft gezegd. Our Pathetic Age is geen plaat om blij van te worden. De beginklanken van opener Nature Always Wins gelijken op die van een overstuurde misthoorn en zetten direct de toon. Een eindje verderop brengen Rosie (single) en My Lonely Room heerlijke, slepende grooves waarvan je tegelijk een beetje verdrietig en high wordt. Our Pathetic Age is een hele kluif waar je niet snel op uitgeluisterd raakt. DJ Shadow stort een havencontainer samenhangende muziek over je uit. Hij heeft dan ook veel te melden. Less is niet altijd more.