Op jacht. Jimmi Jo Hueting is op jacht. Luister naar het tweede album van zijn illustere band Jo Goes Hunting en het blijkt aan alles; deze muzikant is op jacht naar een prooi van muzikale uitdaging. Naar een rijke, weelderige vangst van songs die nét even anders klinken dan anders. Naar een muziekplek waar grenzen nog meer opgerekt worden als je het vergelijkt met het debuut ‘Come, Future’ uit 2017. Hoe gekker, hoe beter, zo lijkt het. Dat is Front Row.
De maker zelf zit op de eerste rij. Pal voor het podium waarop de voorstelling ‘leven’ gespeeld wordt, zo meldt hij in een persbericht. Welnu; dit muzikale leven van de persoon waar deze eigenzinnige band om draait, zit bomvol interessante, compositorische keuzes. Bomvol avontuur, virtuositeit en spanning. Noem het dansbare indierock (Easy Way To Release). Of elektronische psychedelica (Ticket, Careful). Of funky-freejazz (That’s Not Me, Lake Of Pavement). Het kan allemaal, het klopt allemaal. De tweede plaat van Jo Goes Hunting is er één zoals je ze maar weinig hoort.