Het eerste dat bandleider Robb Flynn ons op opener Volatile van de nieuwe plaat van zijn Machine Head toebijt, is: “Fuck The World”. En de toon op de negende plaat Catharsis is gezet. Flynn is zijn hele muzikale heavy metal leven al boos en verontwaardigd als het gaat om onrecht en (zinloos) geweld, en op Catharsis wordt deze verontwaardiging als vanouds in strakke, herkenbare en heerlijke heavy nummers gegoten waarbij muziek en teksten elkaar vaak naar grote hoogten stuwen. Sinds debuut Burn My Eyes uit 1994 wordt de metal van Machine Head gedomineerd door machinale riffs, woeste breakdowns en giftige gitaarsolo’s, maar met het stijgen der jaren infiltreerde er ook steeds meer akoestiek en melodie in de songs. Op Catharsis levert dat met onder andere de rustpunten Bastards en Behind A Mask ongemakkelijk wringende dynamiek op, die onlosmakelijk hoort bij de eigenzinnige aanpak van Flynn en zijn kompanen. Catharsis is hun uitlaatklep en geestelijke reiniging.
