Dit is alweer het zesde album van het duo uit North Carolina, dat is uitgegroeid tot een van de beste Americana-acts van de afgelopen jaren. Mandolinespeler Andrew Marlin en violiste Emily Frantz blinken, behalve op hun instrumenten, ook uit in hun samenzang, waarin de Appalachen weerklinken maar die tegelijkertijd ook heel eigentijds is. Dat geldt ook voor de thematiek van deze nieuwe introspectieve plaat, die in het teken staat van verlies. In dit geval het verlies van Marlin, die reeds op achttienjarige leeftijd zijn moeder verloor. Geen achtergrondmuziek dus, het zijn liedjes waar je de tijd voor moet nemen, maar die moeite wordt dubbel en dwars beloond. Juist hun fraaie samenzang zorgt ervoor dat de poëtische teksten van Marlin je heel diep raken. Het prachtige openingsnummer Golden Embers duikt meteen diep in de pijn van het verlies, maar tegen het einde van de plaat, in Late September, trekt Marlin de vergelijking door naar de natuur en de veranderende seizoenen. Een betoverend mooi album.