Van Miles Davis en John Coltrane zijn na hun dood talloze overzichten, bijzondere opnamen en concerten uitgekomen. Van Eric Dolphy, die meer bekend is als sideman van Coltrane dan als soloartiest, is al ruim dertig jaar niets meer op plaat gezet. Daar is geen enkele muzikale reden voor te bedenken. Het mag gerust een ernstige omissie worden genoemd want ook al is Dolphy’s naam niet zo groot als van die twee andere iconen, zijn muziek was net zo baanbrekend en ook qua productiviteit kon hij wedijveren met Davis en Coltrane. En dus mag Dolby’s erfenis niet in de vergetelheid raken. Genoeg gemopperd. Want met de 3-cd set Musical Prophet, een predikaat dat Eric Dolphy absoluut verdient, maakt Resonance Records een sterk begin met een urgente inhaalslag. Het draait in dit boxje om twee platen uit 1963, Conversations en Iron Man. Door kenners toen en nu bejubeld. Al wordt in Out To Lunch, dat in 1964 verscheen, zijn meesterwerk gezien. 1964 was trouwens ook het jaar waarin Dolphy volkomen onverwacht overleed aan de complicaties van suikerziekte. Hij was toen 36 jaar. Musical Prophet, met een kleine anderhalf uur nooit eerder uitgegeven opnamen en een begeleidend boekje van 100 pagina’s, laat horen wat een geweldig jazzmuzikant en componist hij was. Behalve op altsax, schitterde hij ook op fluit en basclarinet. Dikwijls vele minuten lang in zijn eentje of slechts begeleid door de bassist. Hoogst ongebruikelijke avantgardistische songstructuren die ook na ettelijke luisterbeurten niet in je hoofd willen nestelen maar wel telkens opnieuw boeien. Dat Frank Zappa enorm door hem is beïnvloed, is bijzonder goed te horen op Musical Prophet. A Personal Statement, een bonustrack van Iron Man, lijkt zelfs wel een cover van Zappa. Maar niet hij maar Dolphy was de Musical Prophet.
