GOV'T MULE

Het lang niet gemakkelijke leven van een muziekrecensent (stapels mediocre muziek moeten luisteren on je vrije tijd, vechten tegen steeds sneller naderende deadlines, editors die de hele tijd maar pushen voor je stukje) krijgt bij tijd en wijle een verlichtende zet in de rug. Namelijk als je de nieuwe van Gov’t Mule mag recenseren. Want dat is een piece of cake, die is namelijk altijd goed, de vraag is alleen hoe goed. Gov’t Mule, na het verscheiden van The Allman Brothers Band onbetwist de vaandeldrager van de Southern rock – voorman Warren Hayes was immers jaren lid van de Brothers – met grote nadruk op rock, is live altijd goed op dreef. Dus deze vier(!) voudige liveplaat – opgenomen in april vorig jaar in de USA ter gelegenheid van het 25-jarige bestaan – is wederom geweldig. De band heeft de beschikking over weet ik het hoeveel originele nummers, houdt van improviseren, en is daarnaast niet vies van het coveren van klassiekers (wie herinnert zich niet The Dark Side of The Mule) en ook op deze vier platen gaat het weer heerlijk van dik hout maakt men beukrock. De geknepen zang van Hayes en zijn prima gitaarwerk, de doordenderende ritmesectie van bassist Jorgen Carlsson en drummer Matt Abts, en voor het sausje toetsenist Danny Louis, ik krijg er geen genoeg van … komt dat goed uit dat dit vier schijven bomvol bacchanaal is, heerlijk.